quirito

quirito
quĭrīto, āre (in a dep. form: de Fenestellā quiritatur, Varr. ap. Diom. p. 377 P.), v. n. and a. [Quirites, i. e. to cry: pro fidem, Quirites!], orig., to implore the aid of the Quirites or Roman citizens; hence, in gen.
I.
Neutr., to raise a plaintive cry, to wail:

quiritare dicitur is, qui Quiritum fidem clamans implorat,

Varr. L. L. 6, § 68 Müll.:

ut quiritare urbanorum, sic jubilare rusticorum,

id. ib. 6, § 68 ib.: clare quiritans, Lucil. ap. Non. 21, 21:

vox quiritantium,

Liv. 39, 8. —
B.
In partic., of an orator, to scream, shriek, Quint. 3, 8, 54.—
II.
Act.
A.
To shriek out, cry aloud something: illi misero quiritanti, Civis Romanus natus sum, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3. —
B.
To bewail, lament, aliquid:

insanā voce casum mariti,

App. M. 8, p. 203, 33; 8, p. 209, 27.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • gritar — v. tr. 1. Dizer gritando. 2. Reclamar com a voz em grita. • v. intr. 3. Dar gritos. 4. Falar em voz muito alta. 5. Fazer gritaria. 6. Vociferar. 7. Clamar.   ‣ Etimologia: latim vulgar *critare, do latim quirito, are, chamar, invocar, gritar por… …   Dicionário da Língua Portuguesa

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”